Stichting Bevrijding Hooge Zwaluwe en Helkant staat stil bij 75 jaar bevrijding door het organiseren van verschillende evenementen die in de afgelopen maanden plaatsvonden. Vandaag genoten velen weer van iets bijzonders: een bevrijdingsconcert in Onze Kerk, met medewerking van o.a. het Pools Kinderkoor uit de regio, het Mini Maxi Theater, Lieke Janssen, Ton Stevens, Erik Rozendom en Joop van de Sande.
De showstelers waren toch wel Mimi en Minoes, beiden leerling op basisschool De Schittering en als je het ons vraagt, dikke vriendinnen. Mimi presenteerde samen met Joop de voorstelling en iedere keer als Mimi haar stukje tekst had voorgedragen en zij terug op haar stoel ging zitten, wreef Minoes even over haar rug ter goedkeuring en aanmoediging. Ook een vertederend beeld waar wij direct zicht op hadden, is het moment dat Minoes haar hoofd op het schoudertje van Mimi legde en zij samen applaudisseerden voor het Mini Maxi Theater die zojuist een muziekstuk ten gehore had gebracht.
Met een kinderlijke openheid en op een inspirerende wijze, begeleidde Mimi het publiek door het concert heen. Zij stelde vragen aan Joop, over de oorlog, over de bevrijding van Hooge Zwaluwe in 1944 en de bevrijding van Nederland in 1945. Zij vroeg zich af of na 1945 vrijheid altijd vanzelfsprekend was. Joop gaf haar de antwoorden waar ze nieuwsgierig naar was en vertelde haar dat dit helaas niet het geval is. Voorbeelden als de bouw en uiteindelijk ook de val van de Berlijnse muur, begeleid door het nummer ‘Over de muur’ van Klein Orkest uit 1983 gezongen door Lieke Janssen met Ton Stevens op de piano, en de strijd tussen de blanken migratiekinderen en de Puerto Ricanen in West Side Story, begeleid door het nummer ‘America’ gespeeld door Erik Rozendom op hoorn en Ton Stevens op de piano. Ook werd er gerefereerd aan de musicalfilm The Sound of Music. Want, zo zei Mimi, “dat speelde zich toch ook in de oorlog af, alleen dan in een ander land?”. Na het nummer ‘Edelweiss’, gezongen door Lieke, namen Mimi en Minoes ook een microfoon ter hand en zongen met elkaar en met het publiek het welbekende (en vrolijke) ‘Do-Re-Mi’ (klik hier, lees daarna verder!).
Naast het ten gehore brengen van muziekstukken en liederen, werden ook de gedichten voorgelezen van Thirza en Fira, winnaressen van de gedichtenwedstrijd 2019. De laatste zin van Thirza’s gedicht luidt: “Blij ben ik nu iedere dag, dat ik in vrijheid leven mag!”. Een krachtige zin voor een basisschoolleerling. Ook krachtig waren de tekeningen die getoond werden, tekeningen gemaakt door leerlingen van De Schittering. Minous schitterde tijdens de toelichting bij haar tekening, waarin duidelijk blijkt dat ze blij is als ze vrij is na een dag hard werken op school: “Nou, ik vind school zeg maar niet zo leuk, dus daarom ben ik altijd blij als ik vrij ben!”, aldus de dochter van wethouder Lieke Schuitmaker, die met een brede lach naar haar dochter keek. Terwijl Joop het publiek inliep met de vraag of iemand hardop durfde uit te spreken wat zijn of haar idee van vrijheid is, stal nóg een jong meisje de show. Zij zei namelijk: “Dat jongens en meisjes gewoon met elkaar kunnen trouwen!”. Een uitspraak die leidde tot een groot en langdurig applaus vanuit de bomvolle kerk.
Na de bedankspeech van Hein Winkelaar, waarin de personen die bijgedragen hebben aan dit mooie concert een snoepzak, bos bloemen, fles wijn of cadeaubon mochten ontvangen en Joop van de Sande een Gouden Theater Masker opgespeld mocht krijgen, maakten we buiten nog een foto bij het Poolse legervoertuig, samen met twee Poolse veteranen, Hein Winkelaar en Klaudia. Klaudia is pas 11 jaar, komt uit Lage Zwaluwe en heeft voor dit concert een bijzondere rol gespeeld. De stichting probeerde al langere tijd om Poolse inwoners bij de herdenkings- en bevrijdingsactiviteiten te betrekken, maar zonder succes. Klaudia nam het voortouw, regelde dat het Poolse Kinderkoor (waar zij zelf ook lid van is) deze ochtend aanwezig kon zijn en legde verschillende contacten tussen de stichting en Poolse inwoners. Een bijzondere rol, voor een bijzonder jong meisje.