Iedere zondagavond verzorgt voormalig nieuwscorrespondent Jan van Vliet een column over actuele en lokale onderwerpen. Deze week: ‘Een cultureel dorpshart als een diepe bodemloze put?’
Hoewel er één en al financiële geheimzinnigheid heerst rondom het cultureel dorpshart in Made, doet het CDA publiekelijk een boekje open. Meer dan tien miljoen euro’s gaat dat Madese gedoe kosten en dan is er ook nog het potje onvoorzien. De bekende bodemloze put waar oneindig veel geld in wordt afgestort, vooral voor de verborgen gebreken die nou eenmaal een oud kerkgebouw kent. En dat allemaal voor het ombouwen van die ouwe kerk tot één of ander theatercentrum met wat verenigingen erin, wat woninkjes erbij en een parkje. Al dat geld voor wat dan een cultureel hart moet gaan heten. Bakken met geld gaat die grap kosten dat Made cadeau wordt gedaan. Geld wat ‘dubbel en dwars’ wordt terugverdiend volgens een VVD-coryfee die landelijk wil doorstoten via plek 52, gesteund door de carnavalsvereniging binnen de gemeenteraad. Blinde politieke keuzes in de hectiek van absurde plannenmakerij.
Ooit heeft een wijsneus mij uitgelegd dat na het ontstaan van een idee tot de daadwerkelijke realisatie, er zomaar tien jaar verstreken kunnen zijn. Een paar gemeenteraadsverkiezingen verder dus om alsnog tot inkeer te komen. Maar reeds nu al zit men te zeuren als aspirant terraszitter in de geest van: ‘zit ik op het terras voor die kerk te kijken tegen geparkeerde auto’s’. Ja daar hebben we hem weer: het gezeur over een wel of niet bestaand parkeerprobleem. Ja dat ga je krijgen als je er ook nog wat woninkjes neer gaat plempen. Ik zou zo zeggen: ‘ga met je rug naar die auto’s zitten’. Maar ja dan zit je tegen die opgelapte kerk aan te koekeloeren.
Maar ik heb ik een oplossing om dat hart autovrij te maken. Richt een pendeldienst in met dat mislukte busje. Dat vele tonnen gekost hebbende kreng. Dat stuurloos met een digitale chauffeur rond heeft gereden in het havenschap van het dorp Drimmelen. Als centraal punt stel ik dan voor het parkeerterrein van de Madese Boys. Wel via een vrijliggende busbaan, anders gebeuren er weer ongelukken met dat busding. En oh ja, niet vergeten om het dak van dat gevaarte een likkie verf te geven. Groen als het kan. Is dat gezeur ook opgelost. Kortom: allemaal geklungel terwijl de bestratingen het niveau van een derdewereldland hebben, het openbaar groen niet om aan te zien is en scholen ook wel wat centjes kunnen gebruiken.
Vigilat Ut Quiescant.
Jan van Vliet.
Reacties: [email protected]