Elke 2e en 4e woensdag van de maand praat Femke u bij in de Acht van Femke over allerlei dagelijkse beslommeringen in of om Drimmelen. Vandaag: Hij was maar een boom…
Na mijn column vorige keer over sinterklaas, schiet iedereen op 6 december gelijk in de kerststress. Dit jaar was het al een gekkenhuis lang voor pakjesavond. Zag je de rijen bij de tuincentra? Natuurlijk wil iedereen de mooiste piek voor hun boom maar het liefst voor een piek. Massaal met zijn allen naar de winkels, lekker dicht tegen elkaar en maar klagen dat de aantallen besmettingen niet teruglopen. Ik snap er de kerstballen niet van. Volgens mij was de boodschap toch best duidelijk. Gelijk mooi bruggetje dus naar kerst. Wil met jullie graag eens bomen over kerstbomen. Ondanks dat ik een kerstboom altijd erg mooi en gezellig vind staan in huis, vind ik het ook altijd een beetje troosteloos wat zo’n mooie boom nu meemaakt…….ik verplaats mij even in een boom:
‘Het hele jaar doe ik zo goed mijn best te doen om groter te groeien, een mooie tak bovenin te maken (voor de piek), mooi vol en recht groeien. Want ja, de mensen willen de mooiste boom in hun huis zetten. Niet een beetje schuin, niet aan één kant want minder takken. Nee, het moet perfect zijn. Het wordt kouder en ik merk dat het november is. De boer komt langs, zal hij trots op mij zijn, zal hij mij mooi genoeg vinden? Ik heb ook zo goed mijn best gedaan….maar hoor alleen een vreselijk kabaal. Ik kan niet zo goed zien wat er gebeurt, het geluid komt dichterbij en ineens zie ik mijn buurman zó tegen de vlakte gaan. Ik wil hem nog aanspreken maar meteen voel ik een pijnscheut in mijn poot. Het lijkt wel.…het zal toch niet….ja hoor….daar ga ook ik. Ik probeer mij nog op te vangen maar kijk goed uit of ik niet een van mijn takken breek. Gelukkig leef ik nog, al krijg ik wel wat dorst. Het lijkt wel of mijn sapstroom kapot is….gelukkig word ik opgehaald door iemand en zet hij mij in een warme woonkamer. Ik krijg mooie ballen aan mijn takken, word versierd met slingers en lampjes. Ik doe mijn uiterste best om zo lang mogelijk mooi te blijven. Mijn baas wil niet dat zijn ballen op de grond belanden (daar zijn ze te duur voor). Maar weet je hoe moeilijk dat is als je langzaam aan het uitdrogen bent? Dan wordt het nieuwjaar en hoe goed ik mijn best ook gedaan heb, toch beland ik op de stapel van afval. Gelukkig niet meer op de brandstapel als een crimineel zoals vroeger, maar nu ga ik door de versnipperaar, zonder naam en liefdevol afscheid.’
Ik zag een advertentie voorbijkomen en er ging bij mij meteen een kerstbelletje van de arrenslee rinkelen. Jammer genoeg was het niet in onze eigen gemeente, maar wel in buurgemeente Breda. Het was namelijk om een kerstboom te adopteren. De boom kan liefdevol opgroeien, wordt liefdevol uit de grond gehaald want de wortels moeten zoveel mogelijk onbeschadigd blijven. De boom komt 3 weken in een huis op vakantie, wordt mooi versierd met ballen, slingers en lampjes. Zo voorzichtig mogelijk natuurlijk want ik blijf een Nederlander en wil wel mijn borg terugkrijgen. De boom gaat in januari weer de grond in bij de kweker, nagenietend van de prachtige kerst en napratend met de andere kerstbomen in zijn rij… Mensen, doe vooral waar jullie denken waar je je lekker bij voelt. Een kunstkerstboom kan ook altijd nog. Maar als je een echte kerstboom neemt, zonder wortels die later zo op de afvalstapel belandt, denk dan aan dit verhaal. Geef hem in ieder geval een waardig afscheid, geef hem een naam, zing een liedje voor hem en wees dankbaar voor wat hij je gegeven heeft. Misschien een prikkelend verhaal, net als de naalden die altijd elk jaar in je sokken prikken.
Fijne, toffe dagen met elkaar.
Liefs: Femke.
