Elke 2e en 4e woensdag van de maand praat Femke u in de Acht van Femke bij over allerlei dagelijkse beslommeringen in of om Drimmelen. Vandaag: Sinterklaas
Sinterklaastijd; een mooie, gezellige maar oh zo spannende en hectische tijd. 3 weken vol met spanning voor die kleine brakken. Toen onze kinderen klein waren hebben wij natuurlijk ook Sinterklaas en pakjesavond gevierd. Maar eerst een stapje nog verder terug. Zelf zat ik vanaf 14 jaar bij het Sinterklaascomité Wagenberg. Eerst zelf heel vaak zwarte piet gespeeld en later aangesloten bij het bestuur. Weet je wat wij als pieten het allerergste vinden? Kom je langs een huis, volop gezelligheid, volop muziek en lekkers, huis vol met blije kinderen maar geen volwassenen te zien hé. Alleen maar telefoons en camera’s op je gericht ! Mensen echt, je kunt ook afspreken dat één iemand filmt en de film en foto’s delen met elkaar. Dat kon toen, maar dat kan met de huidige techniek nog steeds hoor.
Terug naar ons gezin. Wat een hectische tijd, alle neefjes en nichtjes waren in dezelfde leeftijdsfase. Je snapt wel dat de chaos compleet was, zeker met eentje in huis die niet altijd even lief was. Dus de zenuwen gieren door het huis en kinderen onderling jutten elkaar nog lekker op. Ik ben natuurlijk zelf nogal chaotische van aard. Dan is elke avond de schoentjes vullen al best een uitdaging. Niet alleen een schoentje vullen maar ook zorgen dat je iets hebt om erin te stoppen. Op een avond, na een feestje ging het mis…… de gehele snoepvoorraad was bij de schoentjes blijven staan:”….uuuh, nou, die zal een pietje vannacht vergeten zijn. Dat is niet zo slim en Sinterklaas zal vast boos zijn op dit pietje. Misschien hebben andere kinderen nu helemaal niks! Zullen wij het vanavond maar netjes terug zetten?” Jahoor, kinderen doen dat ook gewoon hè? Ge-wel-dig! Wat ik ook een dingetje vind is die tekeningen. Vinden jullie dat nu niet sneu? Kinderen doen zo goed hun best, nog beter dan voor Moederdag of voor een punt op school. Wat doen wij ermee? Wegpleuren of verbranden in de open haard! Zo sneu…..maarja de tekeningen mogen nooit gevonden worden. Andere dingetje is toch wel dat jokken. Zeker als je vragen krijgt van je kinderen.
Mijn dochter (6)ooit in de auto, waar haar jongere broertjes gewoon bij zaten: “Ik ben toch niet dom? Zien jullie dat nu niet? Op papa’s werk had sinterklaas blauwe ogen en net bij oma toch echt bruine!” Lul je als ouders daar meer weer eens uit. Tja, dan weet je, nieuwe fase en nieuwe uitdaging…..het geheim van Sinterklaas vertellen. Mensen, en geloof mij, dat is niet dat Sinterklaas een roze onderbroek draagt met hartjes erop. Zo probeerde ik één van mijn jongens het geheim te vertellen. Ik maak er altijd een beetje een mooi verhaal van, pak het een beetje in met een strik erom. (om maar in de termen van pakjesavond te blijven). Ooit was er een man in Turkije,…blablabla…..Deed veel goede dingen voor arme kindjes,…blablabla…. Mensen wilden graag deze traditie voortzetten dus verkleedden ze een man,…blablabla….”Ja, zegt mijn ventje, met zo’n baard aan een stiek?” Yes, we gaan de goede kant op dacht ik nog. “Nou mam, daar geloof ik dus echt helemaal geen zak van”. Schiet mij maar lek, hoe duidelijk wil je het hebben! Maar toch overheerste het trotse gevoel: we hebben het spel dus dan altijd goed gespeeld. Want zo zien wij het. Een heel mooi gezellig spel wat je met elkaar speelt. Laten we dat vooral blijven doen met elkaar. Hoe of in welke vorm dan ook!