Vandaag vieren Johan en Joke Stoop-Damen uit Made hun diamanten huwelijksfeest. Zij leerden elkaar kennen op de Markt in Geertruidenberg, waar de mannen langs de kant stonden en de vrouwen langs paradeerden. Johan en Joke zagen elkaar, werden verliefd en genoten van hun verkeringstijd van 7 jaar.
In die tijd nam je echter niet zomaar een jongen mee naar huis, vertelt Joke (82) ons. "Nee, ik durfde het thuis eerst niet te zeggen hoor dat ik een jongen had ontmoet", lacht ze. "Maar op een gegeven moment heb ik hem tóch meegenomen en toen zei mijn vader dat het goed was, zolang hij maar iedere keer een sigaar zou meenemen als hij op bezoek kwam. En toen was het goed." In de zeven jaren verkering die volgden, kocht Johan nog wel eens een ijsje voor Joke en spaarden ze voor een frietje. "Dat gebeurde niet vaak hoor, want we hadden geen geld. Dus we moesten sparen als we een frietje wilden kopen. Maar het was een mooie tijd hè Johan, we hadden niks maar het was toch mooi", vertelt Joke terwijl ze Johan met een glimlach aankijkt.
Joke is geboren in Raamsdonksveer, Johan is een geboren Madenaar. Na hun huwelijk op 20 augustus 1959 is het paar in gaan wonen bij de ouders van Johan, vooral vanwege het tekort aan huizen. "Er waren toen nog niet zoveel huizen en wij konden geen geschikte woning vinden. Ik had nooit op d'n Berg gaan wonen, nee, ik wilde absoluut in Made blijven", vertelt Johan (85). Zijn vrouw vult daarop aan: "We waren op een avond van de brandweer, waar de burgemeester toen ook aanwezig was. De burgemeester en ik zijn gaan dansen en tijdens het dansen vertelde ik hem dat we geen huis hadden. Hij heeft het direct daarna geregeld, twee weken later hadden we ineens een huis", grinnikt Joke terwijl Johan met een brede grijns op zijn gezicht naar zijn vrouw luistert.
In hun huwelijk mochten Johan en Joke twee kinderen krijgen, een zoon en een dochter, maar helaas is hun dochter hen vorig jaar ontvallen. Een verdrietige tijd, maar kracht werd er geput uit het feit dat het heel druk was op de uitvaart. "Dat is zoveel beter dan wanneer er niemand zit. Het was ontzettend druk, ze was heel geliefd", vertelt Johan. Ook kleinkinderen hebben het leven van Johan en Joke verrijkt, twee jongens, Remco en Jasper, en een meisje Jasmijn. Johan was in zijn leven lange tijd actief bij de brandweer, zowel in dienstverband als vrijwillig. Met 57 jaar ging hij al met pensioen, waarna hij een passie voor houtbewerking en muziek heeft opgedaan. Honderden lp's heeft hij in bezit en 's avonds wordt er altijd naar muziek geluisterd in huize Stoop. Joke heeft veel geschilderd, ging vaak bridgen en verzamelde postzegels.
Dat het echtpaar een fijn leven heeft gehad en nog altijd heeft, blijkt uit al hun antwoorden en beider lichaamstaal. Met het geheugen van Joke is het niet altijd meer zo goed gesteld. "Ik ben soms een beetje suffig", vertelt ze ons eerlijk. "Hier de buurt weet ik nog, ik weet de buren nog, ik weet de kinderen en kleinkinderen nog. Maar als ik verder ga dan die huizen daar (terwijl ze naar de overkant van de straat wijst, red.) dan weet ik de weg terug niet meer zo goed. Maar als jij erbij bent, Johan, dan durf ik het wel." Op de vraag of ze het 60 jaar geleden nog een keer samen waren aangegaan als ze toen al de kennis hadden die ze nu hebben, kwam dan ook geen verrassend antwoord. "Ja, absoluut. Wij zijn nog steeds verliefd, dat zeg ik heel eerlijk", lacht Joke lief. "Dat is zeker waar. We hebben het heel goed samen en gaan nooit weg zonder een kus", besluit Johan.
Vanmiddag bracht burgemeester Gert de Kok de gemeentelijke felicitaties aan het echtpaar over. Het cadeau dat hij daarbij overhandigde, een kopie van de originele trouwakte uit 1959, werd enorm gewaardeerd en met liefde aangenomen. "Dan moet er een ander schilderij van de muur, want deze wil ik op een mooi plekje ophangen", antwoordde Joke.
Wij willen langs deze weg Johan en Joke nogmaals van harte feliciteren met hun huwelijksjubileum en danken hen dat wij vanmiddag met hen in gesprek mochten gaan.