14 november 2017 – Durban, Zuid-Afrika
Deze week is het al 2 maanden geleden dat ik in Nederland op het vliegtuig stapte. En nu zit ik in de bus op rondreis door dit prachtige land samen met mijn lieve mama. Ik zie de meest prachtige dingen. Zoveel beelden die voor altijd in mijn geheugen gegrift zijn. Ik ben een gezegend mens.
Terwijl ik van alle luxe geniet, zijn 14 jongens begonnen in het afkickcentrum. Weg van de straat, naar Kwamakutha, weg van de verleidingen, het gevaar en de angst. Maar dan begint het echte gevecht pas. Vooral tegen zichzelf maar ook tegen elkaar. Want vechten, overleven, is het enige wat deze jongens kennen. Deze weken zullen ze ontdekken dat niets in het leven vanzelf gaat en dat je moet vechten zonder vuisten voor een toekomst. Ze zullen liefde van de medewerkers en de vriendschap van de vrijwilligers ontvangen.
Ik weet dat afgelopen weken al 5 jongens zijn weggelopen. Helaas nog niet die innerlijke verslaafde stem kunnen verslaan. Dit project is geen gedwongen opname en gaat dus uit van de innerlijke kracht. Ik eerste instantie dacht ik echt dat niemand dit zou kunnen. Waarom niet gewoon de makkelijke weg kiezen en alle 14 teruggaan naar de straat en de drugs? Maar ik weet nu beter. De Zulu's zijn een sterk en trots volk.
Afgelopen weken heeft N. contact kunnen leggen met zijn moeder en hebben ze elkaar weer ontmoet. Heel fijn voor hem, maar als je de voorgeschiedenis kent vraag je je af of moeder deze keer wel de liefde kan geven die hij zo verdient. Het doet me dan ook verdriet om te horen van de andere vrijwilligers dat hij deze week is weggelopen om terug te reizen naar zijn moeder. De liefde van de kind voor zijn ouder is onvoorwaardelijk. Ook als deze ouder die liefde eigenlijk niet verdient.
Ik bid en hoop dat hij niet nogmaals teleurgesteld zal worden. En als het wel is, zal I Care weer voor hem klaarstaan. Want wij zien de kracht, ook als jullie het zelf niet zien, geloven in jullie en WE CARE!
Ik weet dat die trots en kracht in hem en de andere (weggelopen) jongens zit. Want waar ze ook gaan, die liefde en vriendschap van de medewerkers en vrijwilligers zullen met ze meegaan.
Het gaat je goed N., nginibone mngani wami (ik zie je weer mijn vriend).
Sahle kahle,
Mandy
**
Meerdere foto's bij deze reisblog vindt u via de pagina van Mandy op Reislogger.
Naast de foto's plaatste Mandy ook een link van de zanger Lebo M. (van de Lion King) met het nummer 'one by one' over Afrikaanse trots: