Van een oud raadhuis, naar een nieuw raadhuis, maar tóch een oud raadhuis blijven. Het klinkt gek, maar het is Dieuwke en Willem Simonis toch gelukt. Ons Oude Raadhuis werd vanmiddag, na een lange periode van verbouwen, officieel geopend door Dieuwke en Willem, die daarvoor een aantal genodigden verwelkomden. Morgen, vrijdag 25 juni, houden ze een open huis tussen 11.00 en 14.00 uur, voor een ieder die het leuk vindt om een kijkje te nemen.
Op het bouwlint dat als symbolische toegangspoort moest dienen, hadden Dieuwke en Willem wat opbouwende kritiek gehad van enkele familieleden. Met schatergelach werd het aangehaald in de speech van Dieuwke, waarmee ze de officiële opening inluidde. Het bouwlint werd doorgeknipt door de burgemeester, die opmerkte dat de schaar best bot was. Dieuwke zette vervolgens de toon zoals alleen zij dat kan, door hardop te antwoorden: “De rest van Willems gereedschap is gelukkig beter!”, met een brede grijns op haar gezicht. Voorafgaand aan de speech, introduceerde Dieuwke buurman van het raadhuis, Thorwald Jørgensen. Tijdens het klussen vroeg ze zich af wat ze nu toch hoorde, het leek wel operagezang. Willem antwoordde haar: “Och, dat is de buurman, die speelt viool.” Dat het geen viool was, bleek vanmiddag, want Thorwald wilde wel ingaan op het verzoek om de opening muzikaal te omlijsten met zijn theremin. Een theremin is een muziekinstrument uit Rusland, dat bespeeld wordt zonder het aan te raken, door de afstand tussen de handen en twee antennes te variëren. Dieuwke introduceert Thorwald op een dankbare manier. “Zonder het raadhuis, hadden we Thorwald misschien wel nooit ontmoet”, glimlacht Dieuwke hem toe.
Na de officiële opening, mochten de genodigden het raadhuis binnentreden om een kijkje te nemen in de kamers. Overigens niet in alle kamers, sommigen zijn namelijk reeds door gasten in gebruik. De Raadzaal lijkt op het eerste oog nagenoeg onveranderd, de houten details en lijstwerk doet denken aan hoe het was. Toch bedriegt die schijn: “We hebben alles eruit gehaald, de wanden, het plafond. Dat moest vanwege de leidingen en de bekabeling”, vertelt Willem. “We hebben ook wat moeten verstevigen en ondersteunen, dus het lijkt misschien op wat het was, maar we hebben alles opengemaakt, terug gestukt en geschilderd om het weer in ere te herstellen.” De persoonlijke favoriete kamer van Dieuwke, de Heerlijkheid Zwaluwe, leek dé perfecte setting voor een foto die anders is dan alle andere fotografen al eens gedaan hebben. Niet standaard buiten op het bordes of voor het gebouw, ook niet standaard binnen in de foyer of op de grote trap naar boven, nee, zo riep Dieuwke: “Zullen Willem en ik op bed gaan liggen?”. Er was niet veel nodig om Willem ook voor dit idee te porren en er kon zélfs een kus vanaf. Dieuwke en Willem, wij wensen jullie veel succes en vooral plezier in en van jullie Oude Raadhuis!