Het is scheren en uitslag tegenwoordig dus maak je dorst maar nat voor De Acht van Femke. Soms hoort ze zaken met lege ogen aan want van liefde alleen kan de schoorsteen niet roken. Dweilen met de kraan open doet ze liever dan verzuipen en praten als brugman is kolder naar haar hand. Deze aankondiging raakt krant noch walvis maar komende vier maanden neemt Femke u graag mee in alledaagse beslommeringen in Drimmelen in: De Acht van Femke! Met vandaag: Leren fietsen.
Er zijn veel verschillende dingen die mensen doen in de zomervakantie: Buiten het op vakantie gaan is, denk ik toch de top 3 wel: klussen, een huisdier krijgen of je kinderen leren fietsen zonder zijwieltjes! Vorige week ging ik zelf hardlopen en ja hoor, zag weer zo’n vader als een idioot met rood hoofd achter een ieniemienie fietsje aanrennen en ik dacht nog, waar zou de moeder zijn? Nou je raadt het al…..stond natuurlijk verderop te filmen! Kansloos. Maar oké, ook wij hebben onze kinderen leren fietsen en ook ik rende als een malloot achter dat fietsje aan met daarop een nieuwe Joop Zoetemelk. Daarvoor flash ik wel even back in mijn tijd. Wij woonden in Terheijden, Liedekerkestraat precies. Mooie rechte straat, kan niet zoveel mis gaan, zou je denken. Dat dachten wij ook, maar manman toch, wat doe je je als ouder aan! Eerst veel oefenen door het speeltuintje in de Liedekerkestraat, daarna rond het speeltuintje. En dan,…dan na tig rondjes, zweetoksels, vele valpartijen, schaafwonden, kilometers pleisters, uren aan peptalk voor de jonge renner en liters tranen weggekust te hebben, is het grote moment dan daar……De eerste keer in die mooie rechte straat. Ik met mijn camera in de aanslag, manlief staat klaar met jonge Tour de France overwinnaar in spé,….eerste voetje op de trapper, een zetje en ja hoor het fietst! Manlief er naast, zweet gutst van zijn voorhoofd, moederlief staat te shaken met de camera, er is vast geen scherp beeld te zien en kindlief fietst,..en fietst….en fietst…..’Goed door blijven trappen hoor’, zeggen we. Kindlief is zo trots als een pauw, kijkt om met een grote glimlach en dan begint het. Het geslinger! Slinger de slinger en ja hoor je raadt het al,…..Contador in opleiding is keihard (hoe hard een kinderfiets kan gaan) tegen de spiegel van de eerste maar ook echt de énige auto in de straat aan gereden! Hoe knap is dat? Pa en ma sjezen er natuurlijk naar toe,…gelukkig niks met het armpje en de verzekering lost de schade op! Maar dat kost je toch 10 jaar van je leven als je er zo 3 moeten leren fietsen? Maar ja, je moet iets als je 3 kinderen hebt. Op mijn eigen fiets zijn toch maar 2 extra plaatsen. Ik had dan wel nog een fietskar erachter, nou daar kreeg je toen behoorlijk bekijks mee hoor. Leek wel de plaatselijk carnavalsoptocht. Kind voorop, hond in fietsmand achterop en dan twee kinderen in de fietskar! Maar dat terzijde. Door deze ervaring met kindlief op de straat en op haar eigen fietsje, besef je…het is nog een lange weg te gaan! Dus ga maar weer naar de plaatselijke drogist Relinde voor nog eens een kilometer aan pleisterwerk, neem gelijk een extra doos tissues mee en het ‘als een zotje ernaast rennen’ gaat weer van start. Ook het peptalken van uren begint gewoon weer van voren af aan. Maar het spreekwoord is er niet voor niks, echt…… alle begin is ook zó moeilijk!
