Het is scheren en uitslag tegenwoordig dus maak je dorst maar nat voor De Acht van Femke. Soms hoort ze zaken met lege ogen aan want van liefde alleen kan de schoorsteen niet roken. Dweilen met de kraan open doet ze liever dan verzuipen en praten als brugman is kolder naar haar hand. Deze aankondiging raakt krant noch walvis maar komende vier maanden neemt Femke u graag mee in alledaagse beslommeringen in Drimmelen in: De Acht van Femke! Met vandaag: Leren van de natuur.
Denk je soms wel eens na? Na over dingen, na over het waarom? Waarom mag een peer niet een andere vorm hebben en wordt hij in de bak van afdankertjes gedaan? AH heeft daar een mooie naam voor: de ‘buitenbeentjes’. Buitenbeentjes? Die peer heeft potdikkie zo hard moet werken om groter en groter te worden, een klokhuis erin te fabriceren, vervolgens hard gewerkt om mooi op kleur te worden,…en dan, zit er een krasje of deukje in en is het ineens vette pech voor die peer. Belandt hij zomaar in de bak voor perenmoes! Maar ook zoiets, ik heb een moestuin bij de Spade op Made, nog een paar maandjes dan mag iemand anders hem gaan gebruiken. Weet je hoe hard een krop andijvie zijn best moet doen? Man man toch, wat kunnen wij dan soms sikkepittig zijn! Eerst is het een zaadje, werken en werken voor een ienieminie plantje…dan word je ineens uitgesorteerd, word je losgerukt van je buurmanplantje, alleen in een bakje gezet en verkocht in een winkeltje zoals bijv. Johan en Carolien of de Bloemenstal in Wagenberg. Met allemaal andere soorten die je niet kent, word je in een kartonnen doos gezet, in de auto of op de fiets gezet. Hobbelend over de goede wegen in Wagenberg, zo mee naar de moestuin. Je wordt dan in de volle grond gezet, klets water over je kop en schep koeienpoep bij je pootjes. Daar sta je dan! Je doet zo goed je best om mooi en sterk te worden, mooi groen en knapperig te zijn, vogels te ontwijken die je koppie willen opeten, slakken afweren die aan je bladeren willen knabbelen, storm, regen, hagel, wind en als je pech hebt schieten de bliksemschichten langs je heen. Echt hè, serieus hard werken! En dan komt de moestuineigenaar (ik dus in dit geval), ritst de andijvie onder het net uit, snijdt mijn poten eraf, kleedt mij helemaal uit en gooit mij in een bak. Schudt mij helemaal door de war in het water, hup koppie onder, op mijn rug en dan op mijn buik, dan in een vergiet en weer helemaal schudden totdat ik droog ben. Vervolgens word ik in een hete pan gegooid…en dan…ineens…na al het harde werken,…zit ik in de stamppot! Word ik door elkaar geroerd, geprakt of gestampt en wordt het stil! Verwacht je toch niet hè, als je een paar weken eerder nog liefdevol gezaaid wordt. Maar wat heb ik als andijvie toch een toptijd gehad daar in de moestuin bij de Spade. Naast mij stonden mooie rode bieten, voor mij keek ik naar een hele mooie ronde krop sla en achter mij werd ik een beetje uit de wind gehouden door de grote witte krop bloemkool met zijn grote bladeren. Genietend in de zon,…zo slecht is mijn leven in de pure echte grond niet. Kijk dus terug naar de mooie momenten, en koester die. Dat zouden de mensen op de aarde ook meer kunnen doen!
