Ik heb niet zoveel met kerst… Je mag een verslagje nooit beginnen met ik eigenlijk maar ik zou niet weten waarmee ik dan zou moeten beginnen. Zo kletsend aan een bar over kerst, vertelde ik dat we een paar jaar geleden een kastelein zo gek kregen dat hij voor ons op Tweede Kerstdag open ging. Dat werd niet wat wij er van verwacht hadden. Die wij zijn een aantal vrienden die gewoon getrouwd zijn of een relatie hebben, maar na één kerstdag wel klaar zijn met die gezelligheid, lampjes, kaarsjes, jingle bell-deuntjes, kalkoenen en ijstaarten met groene en rode confetti.
De kastelein van de eerstgenoemde bar die het gewauwel aanhoorde, meldde dat hij nooit zou overwegen om open te gaan met kerst omdat hij wél van die gezelligheid houdt en evengoed al heel veel dagen werkt en dus blij is met een paar extra dagen vrij. Hij vervolgde met dat als ik zijn etablissement zou willen gebruiken, ik best de sleutel kon krijgen. Het is niet moeilijk voor te stellen wat er toen allemaal over de bar vloog aan wilde plannen. Dat varieerde van een 24-uurs drinkmarathon tot en met paaldanseressen, en verder alles wat daartussen zit.
Nu ben ik – net als mijn vrienden – dichter bij de midlifecrisis dan bij de puberjaren en mijn: 'We zouden er ook een mooi doel aan kunnen verbinden', vond heel snel bijval. Ik stelde voor om via Stichting Leergeld te informeren naar inwoners binnen onze gemeente Drimmelen die misschien niet zo'n feestelijke kerst kunnen vieren, om die te trakteren op iets waarover ik nog totaal geen idee had. Wat voor veel instanties geldt, geldt niet voor Leergeld; laks reageren. Na mijn eerste contact met deze stichting, werd elk volgend mailtje steevast binnen een uur beantwoord! Dát ons idee via Leergeld liep, was enorm handig want hoe zouden wij kunnen bepalen wie of wat tot de doelgroep behoort waarvan er velen goederen afhalen bij de Voedselbank? Stichting Leergeld heeft ze allen benaderd want uiteraard worden persoonsgegevens vanwege de privacy niet verstrekt.
Ondertussen ging het aan onze kant van het verhaal bijzonder snel. Zo was er binnen de kortste keren een kok die zich aanmeldde om een feestelijk warm en koud kerstbuffet te verzorgen waarvoor hij zélf de boodschappen ging doen. Een ander die in de horeca werkzaam is, nam het ijs/nagerecht voor haar rekening. Weer een ander bood aan om glittertattoos te zetten, een knutseltafel in te richten en iets met ballonnen te knutselen met de kinderen. Een manicure bood aan om de meisjes en moeders die dat leuk vonden, te voorzien van prachtige (feestdagen)nagels. Twee personen kwamen vertellen dat ze een fors sponsorbedrag bijeen gehaald hadden waarvoor ze voor elk gezin een flink boodschappenpakket gingen kopen en samenstellen, die we aan het einde van de middag als extra cadeau konden meegeven. Diverse personen boden aan om enkele gasten die niet over eigen vervoer beschikten, op te halen en na afloop weer thuis te brengen. Twee personen plaatsten een reuze voetbalbak waar iedereen zich geweldig mee kon vermaken. Verder een barman, een paar serveerders/serveersters en nog een aantal sponsors die het mede mogelijk maakten dat ook elk kind een leuk cadeautje meekreeg na afloop.
Bizar en bijzonder dat ik zó snel en zó veel medewerking kreeg en eerlijk gezegd zó, dat ik zelf vrijwel niets meer hoefde te doen. Daarom ben ik dit stukje toch maar begonnen met ik want hoewel ik het misschien aanzwengelde, is alle eer voor de anderen maar ja, daarvan wil niemand als eerste genoemd worden. Wat volgde was het bericht van Stichting Leergeld dat we maar liefst 21 ouders en 32 kinderen als gast mochten verwelkomen en zo verliep Tweede Kerstdag zoals hierboven beschreven.
Met dank aan: Martijn, Petra, Fysio Doornbos Schepenhof, Kim, Niels, MGC Events-Fred, Gemeente Drimmelen, Lily, Anita, Polderpub-Thea, Pim, een aantal leden van de Zwaluwse tennisvereniging, pedicure Lia Commeren, Michel, Darja, eetcafé 't Roer Om, Iris, Ingrid, stichting Leergeld, Havermans Grondverzet-Wilfred, Kees en Nel.
Groet: Johan.